11 Eylül 2001 tarihinde, terör örgütü El Kural tarafından gerçekleştirilen atakların gayeleri, ABD’nin ekonomik ve askeri gücünün sembolleri olan değerli noktalardı.
Saldırganlar, 4 yolcu uçağını kaçırıp intihar taarruzları düzenlemeyi planlıyordu. Bu planın büyük kısmı ne yazık ki uygulandı.
ABD’nin doğu kıyısında uçmakta olan dört uçak, birbiriyle irtibatlı bireylerden oluşan küçük bir takım tarafından tıpkı anda kaçırıldı.
Daha sonra saldırganlar bu uçakları New York ve Washington’ın simgeleşmiş binalarına çarpmak için güdümlü füze üzere kullandılar.
Uçaklardan ikisi New York’taki Dünya Ticaret Merkezi’nin binaları olan İkiz Kuleler’e çarptı.
Sabah 08.46’da Kuzey Kulesi’ne çarpan birinci uçağı, 09.03’te Güney Kuelsi’ni gaye alan ikinci uçak izledi.
Binaların yanmaya başlamasıyla, üst katlarda çalışan beşerler mahsur kaldı. Kentin üstü kalın bir duman katmanıyla kaplandı.
İki saatten az bir müddette 110 katlı iki gökdelen büyük bir toz bulutu yaratarak çöktü.
09.37’de üçüncü uçak, başşehir Washington DC yakınlarındaki ABD Savunma Bakanlığı (Pentagon) binasının batı kısmına çarptı.
Dördüncü uçak ise yolcuların müdahalesiyle 10.03’te Pennsylvania’da açık bir alana düştü.
Müdahale olmasaydı uçak korsanlarının başkentteki Kongre binasını hedeflediği varsayım ediliyordu.
Saldırılarda, (19 uçak korsanı dışında) toplam 2977 kişi hayatını kaybetti.
Kaçırılan 4 uçakta, toplam 246 yolcu ve mürettebat üyesi hayatını kaybetti.
New York’daki Dünya Ticaret Merkezi’nde, 2 bin 606 kişi ya hücum gününde ya da sonradan yaşadıkları yaralanmalar sebebiyle can verdi.
Pentagon’da ise kayıp sayısı 125’di.
Kurbanların en küçüğü, annesi Sue ve babası Peter ile uçakta yolcu olan iki yaşındaki Christine Lee Hanson idi.
Uçaklardan birincisi çarptığında İkiz Kuleler’de tahminen 17 bin 400 kişi vardı. Kuzey Kulesi’nde uçağın çarptığı bölge ve üzerindeki katlarda kimse sağ kalmamış, lakin Güney Kulesi’nde çarpma bölgesinin üzerindeki katlardan 18 kişi kurtulmayı başarmıştı.
77 farklı ülkenin vatandaşları ölen ve yaralananlar ortasındaydı. Birçok itfaiye grubundan olmak üzere New York City acil müdahale gruplarından 441 kişi hayatını kaybetti.
Binlerce kişi akında yaralandı yahut toksik enkazda çalışmak zorunda kalan itfaiyeciler üzere, taarruzla irtibatlı hastalıkları ortaya çıktı.
Dünya o günden sonra yeni bir periyoda girdi.
11 Eylül terör ataklarını gerçekleştiren saldırganlar, terör örgütü El Esas’ın üyeleriydi.
Bu hücumların, Afganistan’da planlanılarak örgütün lideri olan Usame Bin Ladin tarafından yönetildiği tespit edildi. El Kural, ABD ve müttefiklerini, İslam dünyasındaki çatışmalara karışmakla suçlamıştı.
Terör akınlarını gerçekleştiren 19 kişi, dört farklı gruba ayrılmıştı. Üç takımın her birinde beş üye bulunurken, dördüncü takım, yani Pensilvanya’da düşen uçakta bulunan takım, dört bireyden oluşuyordu.
ABD’nin karşılığı ne oldu?
11 Eylül 2001 günü yapılan terör hücumlarına karşılık olarak ABD, Ekim 2001’de, dönemin Başkanı George W. Bush önderliğinde ve koalisyon güçlerinin dayanağıyla Afganistan’ı işgal etti.
Afganistan’ın Usame Bin Ladin ve başka El Esas elebaşlarını sakladığı düşünülüyordu.
ABD askerleri lakin 2011’de Bin Ladin’in Afganistan’a komşu Pakistan’da olduğunu tespit etti.
Bin Ladin 2 Mayıs 2011’de Pakistan’ın Abbotabad kentinde ailesi ile birlikte gizlendiği meskene ABD özel timleri tarafından düzenlenen zımnî bir operasyonla öldürüldü.
Dönemin ABD Başkanı George Bush, ‘sürekli özgürlük’ ismi verilen tarihin en uzun işgal harekatlarından birini başlattı.
ABD’nin Afganistan’ı 20 yıllık işgali sonucunda, yaklaşık 172 bin kişi öldü, 2 bin 500’e yakın Amerikan askeri hayatını kaybetti.
Washington’un amacında yalnızca Afganistan yoktu.
11 Eylül taarruzlarının sav edilen planlayıcısı Khalid Sheikh Mohammad ise 2003 yılında Pakistan’da yakalandı. O vakitten beri ABD nezaretinde Guantanamo Körfezi’nde tutuluyor ve hala mahkemeye çıkarılmayı bekliyor.
Önderleri yakalanmış olsa da El Düstur terör örgütü varlığını sürdürüyor. Bilhassa Afrika’nın alt-Sahra bölgesinde güçlü. Hala Afganistan içinde de üyelere sahip.
ABD askerleri yaklaşık 20 yıl sonra yani 30 Ağustos 2021 tarihinde Afganistan’dan çekildi. Bu tarihten beri ülkede Taliban idaresi karar sürüyor.
ABD Irak’ı işgal etti
ABD, Afganistan’ı işgalin akabinde Irak’a yönelik bir askeri operasyon başlattı. Bu operasyonun temel gerekçeleri, dönemin Irak lideri Saddam Hüseyin’in El Kural’a takviye verdiği ve Irak’ta kimyasal silahlar bulunduğu tezleriydi. BMGK’ndan karar beklemeksizin, 20 Mart 2003’te ABD tarafından Irak’a operasyon düzenlendi.
Ancak bu operasyon, yüz binlerce Iraklı sivilin hayatını yitirmesine, milyarlarca doların harcanmasına neden oldu. Ayrıyeten terör örgütü DEAŞ’ın ortaya çıkmasına da taban hazırladı.
Irak işgali, mezhepçi çatışmaların arttığı ve ülkenin etnik tansiyonlarla sarsıldığı bir periyot haline geldi. Amerikan işgalinin akabinde Irak, Orta Doğu’daki en karmaşık problemlerle başa çıkmak zorunda kalan ülkelerden biri haline geldi. Bu devirde Irak, uzun vadeli istikrar ve güvenliğe ulaşma uğraşlarıyla gayret etti.
11 Eylül taarruzuyla güvenlik kaygıları artan ABD, işgal ettiği ülkelerde, geride, bitmek bilmeyen iç savaşlar ve huzursuzluk bıraktı.
11 Eylül İslamofobi’yi artırdı
11 Eylül hücumları yalnızca ABD’deki değil, dünyanın dört bir yanındaki Müslümanları da etkiledi. Bu hücumlar sonrasında ortaya çıkan İslamofobi, Müslümanlar için büyük bir sorun haline geldi. El Kaide lideri Usame Bin Ladin, ABD’nin Müslümanları öldürdüğünü ve İsrail’in yanında yer aldığını sav ederek bu hücumları legalleştirmeye çalıştı.
Özellikle ABD ve öbür Batı ülkelerinde, 11 Eylül sonrası Müslüman zıtlığı ve İslamofobi yaygınlaştı. Bu devirde, Müslümanlara karşı işlenen nefret hatalarında büyük bir artış görüldü. Ayrıyeten, 11 Eylül olaylarına dair yapılan birçok haber ve yapım, Müslümanları terörist üzere gösterme eğilimindeydi. Siyasalların Müslüman tersi telaffuzları, bu cins önyargıların güçlenmesine katkı sağladı.
İslamofobi, yalnızca 11 Eylül sonrasında değil, günümüzde de hala birçok Müslüman için bir gerçeklik. Bu cins önyargıların azaltılması ve insanların daha anlayışlı bir biçimde bir ortada yaşayabilmesi için eğitim, farkındalık ve toplumsal uğraşlar büyük değer taşıyor.