Aslı Serçemeli ve Gökhan Öcal çifti, 6 Şubat 2023’teki zelzeleye çocukları Efe (12) ve Mete (15) ile Antakya’daki konutlarında yakalandı. Ailenin yaşadığı 6 katlı apartman, sarsıntı sonrası yıkıldı.
Binanın en üst katındaki dairede yaşayan aileden Gökhan Öcal, kendi imkanıyla enkazdan çıktı. Efe ve Mete, sarsıntıdan 10, anneleri ise 25 saat sonra enkazdan çıkarıldı. Sıhhat durumları güzel olan kardeşler taburcu edildi. Beton yığınlarının altında kalan Aslı öğretmen ise Hatay’daki tedavi sürecinin akabinde Adana’ya sevk edildi.
Daha sonra Ankara’daki Sıhhat Bilimleri Üniversitesi Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne gönderilen Öcal’ın, sol bacağı diz altından ampute edildi.
Aslı Serçemeli Öcal’ın tedavisi, isteği üzerine memleketi İzmir’deki Dokuz Eylül Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi’nde sürdü. Bir mühlet fizik tedavi uygulanan Aslı öğretmenin bacağına protez takıldı.
Protezle birinci adımlarını atmaya başlayan 24 yıllık Türkçe öğretmeni, yaşadığı acı olayları geride bırakıp, sarsıntıdan sonra tayin istediği İzmir’de, Kemalpaşa Merkez Ortaokulunda mesaisine başladı.
Yürüteçle okula gelen Aslı öğretmen, okul idaresince binanın giriş katında kendisi için özel hazırlanan sınıfta öğrencilere ders veriyor.
Aslı Serçemeli Öcal, AA muhabirine, sarsıntının akabinde yaşadığı tedavi sürecinde öğrencilerine kavuşacağı günün hayalini kurduğunu anlattı.
Depremin üzerinden aylar geçmesine karşın o anı hala unutamadığını vurgulayan Öcal, “Toz duman ortasında kalmıştık. Saatlerin nasıl geçtiğini çok anlamadım lakin benim 25 saat sonra tahliyem oldu. Birinci andan itibaren her iki çocuğumla yüksek sesle karşılıklı diyalog halindeydik. Konuşuyorduk. Onların çıktığını görünce ‘ben de artık kurtulmalıyım’ dedim. En son gelen takımla gökyüzüne çıktım.” dedi.
Aslı öğretmen, tedavisi boyunca her sabah okula gidecekmiş üzere konutunda hazırlandığını anlattı.
“Çok şükür bugünleri gördüm”
Açıldığı gün, mesleğinin birinci günlerinde yaşadığı heyecanla misyon yaptığı okula geldiğini söz eden Öcal, şöyle devam etti:
“Sınıfa birinci girdiğim dakikalarda çok gergindim. Sanki 40 dakika ayakta kalabileceğim mi diye düşünüyordum fakat dersin bittiğini anlamadım. Dakikaların nasıl aktığını anlamadım. Birinci dersten çıktığımda teneffüste ‘evet’ dedim, yaptım. Nihayet ulaşmak istediğim yer burasıydı. Okula birinci geldiğim gün ailem yalnız bırakmadı. Öğretmen arkadaşlarım her konuda dayanak verdi. En büyük hayalim yürüteç olmadan rahat bir biçimde yürüyerek okula gitmek. Bizi yaşama bağlayan ümitler biterse hayat biter. Her yeni gün yeni bir ümitle uyandım. Bugün bir adım daha, bugün bir adım daha… Bir gün okulun bahçesine geleceğimi biliyordum.
Çok şükür bugünleri gördüm. Birtakım makûs sonlar, kimi güzel başlangıçların sanırım sebebi oluyor. Daima hayata oradan bakmaya çalışıyorum. Evet, çok berbat şeyler yaşandı ancak şu an hayata, mesleğime, öğrencilere karşı olan hassasiyet ve sahiplenme hissim katbekat arttı. O yüzden birçok çocuklara dokunabilmek, onları bu ülkenin hoş yarınlarına hazırlayıp yetiştirmek istiyorum.”
Öcal’ın 6. sınıf öğrencisi Burak Can Yazıcı da öğretmeniyle yeni tanışmasına karşın onu çok sevdiğini, her hususta kendisine takviye olduğunu lisana getirdi.
Kemalpaşa İlçe Ulusal Eğitim Müdürü Ogün Derse ise Aslı öğretmenin azmi ve çalışkanlığıyla dikkati çektiğini, her vakit onun yanında olduklarını kaydetti.