Yıllar evvel imam olarak gittiği Bilecik’te ayakkabı tamircisi olmadığını gören 75 yaşındaki Süleyman Öner, imamlığın yanı sıra ayakkabı tamiri de yapmaya karar verdi. Hem imamlık yapan, hem de ayakkabı tamir etmeye çalışan Öner, ortadan geçen vaktin akabinde Bursa’ya tayini çıktı. Burada da hem imamlık, hem de el sanatını icra eden Öner, kısa bir mühlet sonra ise emekli oldu. İmamlık misyonundan emekli olan Öner, Bursa’da bulunan 2 metrekarelik dükkanında ise ayakkabı tamiri yapmaya devam ediyor.
Bursa’nın İznik ilçesinde dünyaya geldiğini, 2 yıl sonra ise İmamlık vazifesi için Bilecik’e tayini çıktığını belirten Öner, “Orada ek bir işe gereksinimim vardı. Birinci başta kitap meskeni açmak istedim. Fakat etrafımdakiler tavsiye etmedi. Namaz çıkışı cemaatten biri, sökülen mestini Bilecik’te tamir ettirecek bir yer bulamadığını, mecburen etraf vilayetlere gitmek zorunda olduğunu söyledi. Bunun üzerine eniştemden de aşina olduğum ayakkabı tamir dükkanı açmaya karar verdi. Dükkan açmak için evvel eniştesinin yanına giderek yeterlice işleri öğrendim. Açtığım dükkanla uzun yıllar Bilecek’te vatandaşlara hizmet ettim. Bilecik’te vazifem bittikten sonra Bursa Şehreküstü Camii’ne atandım. Aslında burada ayakkabı tamirciliğine devam etmeyecekti. Ancak kızları İstanbul’da üniversite okuduğu için mesleğime devam etme kararı aldım. İmamlık vazifesinden emekli olduktan sonra da ayakkabı tamirciliğine devam ediyorum. Yaklaşık 45 yıldır ayakkabı tamirciliği yapıyorum” dedi.
Ayakkabıların kıymetli ucuz fark etmeksizin belirli bir müddetten sonra tamire gereksinimi olduğunu aktaran Öner, “İnsanlar yeni ayakkabısını kıymetli da alsa ucuz da alsa sonunda benim yanıma geliyor. Bu ayakkabılar sonuçta elden çıkma değiller, makine imali ayakkabılar o yüzden yaklaşık bir ayda bana gelmek zorunda kalıyor. Değerli olursa vurma yapıyor ucuz olursa yırtılma yapıyor” diye konuştu.
Yıllar geçtikçe imkanların çoğaldığını ve materyallere erişilebilirliğin artsa da yeteneğin ayakkabı tamirciliğinde kıymetli olduğunu söyleyen Süleyman Öner, “İlk başladığım vakit biraz zordu, materyallere kolay kolay erişemiyorduk. Artık yeni teknikler var, ilaçlara ulaşabiliyoruz. Erişimimiz daha kolay oldu ancak kullanabilene kolay kullanamayan için yeniden sıkıntı. Benim yeteneğim de var herkes el işlerinde başarılı olamaz. Mesela burada da benim yaptığım işi kimse yapamıyor zira ben ayakkabının her yerine girer çıkarım” biçiminde konuştu.
Bu mesleğe talep olmasına karşın insanların beğenmediği için yapmadığını belirten ayakkabı tamircisi, “Ben 1993’ten beri Bursa’daki bu dükkanımda çalışıyorum. Burada tanındığım için yaz kış işim oluyor. Ben bu mesleği seviyorum sevmesem yapmam zati. Dükkanı devretmek için internete koydum lakin beş aydır ses seda yok. Ben 75 yaşıma girdim devretmek istiyorum lakin usta yok bu işleri yapacak. Bilecik’te yanımda 2 kayınçom vardı onları yetiştirdim ve 1 kişi daha yetiştirdim. Bilecik’te 3 tane çırak yetiştirebildim fakat Bursa’da yetiştiremedim. Beşerler her yere basılan ayakkabıyı elime alıp tamir mi edeceğim diyerek bu işi kendilerine yakıştıramıyorlar” tabirlerini kullandı.