Antalya’da 38 yıl ilkokul öğretmenliği yapan 61 yaşındaki Tuncer Günay, 2011 yılında aldığı arabayı kütüphaneye çevirdi. Kütüphaneye çevirdiği araçla kentin sokaklarında vatandaşları kitapla buluşturan öğretmen, öğrencilere sunduğu kitapların yanı sıra vakit zaman emeklilere besin da dağıtıyor. Kitapların yanına suluk, kalem kutu, okul çantası da koyan Tuncer Günay, aracını insan popülasyonunun kalabalık olduğu yerlere koyarak kenara çekiliyor. Arabasının önüne dizdiği kitapların yanına “Ücretsizdir, gereksiniminiz varsa alabilirsiniz yazısını asan Günay, öğrenciler kitaplarını seçerken gizleniyor ve izliyor.
Haftada bin 500-2 bin ortası kitap dağıtıyor
Yaklaşık 8 yıldır kitap dağıttığını tabir eden Tuncer Günay, “Vatandaşın bir kısmı kitaba güç ulaşıyor. Ya kıymetli diyor ya da bir sebepten ötürü ulaşmakta zorluk çekiyor. Biz ayaklarına kitabı götürüyoruz. Her yaştan kümeye hitap edecek biçimde kitap dağıtıyoruz ve çok da istek gören bir olay. 7 yıl içinde yüz bin sonuna yaklaştım, tahminen aşmış da olabilirim. Lakin maksadım aşmadıysam aşmak ve devam ediyoruz. Haftada 2 bin yahut da bin 500 ortasında kitap dağıtıyorum. Hafta içinde kimi semtlerde de otomobilin üstüne koyup gidiyorum. Oradan da alıyorlar” diye konuştu.
Cenaze sahibi de yayın konutu sahibi de Tuncer hocayı arıyor
Kitap bağışlamak isteyenlerin kendisine ulaştığını lisana getiren Tuncer Günay, vefat edenlerinin ailelerinin, kimi özel yayıncıların ve yayın konutlarının kitap dağıtımı için kendisiyle bağlantıya geçtiğini lisana getirdi. Günay, “Bana ulaşmak zaten çok kolay, genelde okulu biliyorlar. Şöyle bir şey var, elektrikli bağlantı sistemi içinde haberleşmeli. Yani sen ona o ona anlatıyor. Herkes beni biliyor. Mesela cenazesi olan, cenazesini kaldırdıktan 2 hafta sonra beni arıyor. “Hocam kitaplığımız var” diyor. Numaramı nereden aldınız diye soruyorum, “Muhtardan aldık, bir dostumuzdan aldık” formunda yanıt veriyorlar. Gidip, o kitapları alıyoruz. Fakat yalnızca burada dağıtmıyorum. Askeri birliklere, kışlalara, Doğu Anadolu’daki yatılı bölge okullarına koliler dolusu kitap gönderdim, gönderiyorum. Onlara kitaplıkları kuruyorum, çok güzellerine gidiyor. En son maksadım, Hakkari Dağ ve Komando Tugay Komutanlığı’na bir kütüphane kurmak. Onun için çalışmaya başladım, İnşallah oraya da halledeceğiz” dedi.
“Öğrencilerime karakterimi aşıladım”
En büyük gayesinin ise kitap severlere uzun yıllar daha kitap ulaştırmak olduğunu kaydeden Tuncer Günay, şöyle devam etti:
“Kitap hoş bir şeydir, kitapla buluşan beşerler sevinçli oluyor. Münasebetiyle ne kadar çok insanı sevindirirsem o kadar çok memnunluk yayıyorum. Beşerler mutlu. Ziyanlı bir şey yapmadığıma, yararlı bir şey yaptığıma inanıyorlar. Ancak olağan garipsiyorlar. Fiyatsız bir şey dağıtılması biraz tuhaf geliyor fakat ben aslında fiyatsız alıyorum, fiyatsız dağıtıyorum. Ve bu geleneği öbürleri da sürdürürsün inşallah diyorum fakat biraz güç üzere görünüyor. Binlerce öğrenciyi mezun ettim ve huyumu bulaştırdım, onlar da kitap dağıtıyor. Ayrıyeten çok kitap okuyorlar, karakterimi onlara aşıladım.”
“Aileler, çocuklarını kitapevlerine götürsün”
Kitap okumayan bir aile ortamında çocuğun kitap okuma alışkanlığı kazanmasının çok güç olduğuna da değinen Tuncer Günay, ailelere şu tekliflerde bulundu:
“İşin içine akıllı telefonlar, akıllı telefonlardaki bilgisayar oyunları, tabletler girdikten sonra kitapla çocukların buluşması çok zorlaştı. Ailelere bu mevzuda şunu önereceğim, çocukları ellerinden tutsunlar, kitapçılara götürsünler, özgürce kitap seçme hakkı tanısınlar, biraz fedakarlık yapsınlar. Kitap okuma alışkanlığı bu halde kazandırılır. Babam bana bu formda aşıladı. İlkokuldaki öğretmenim bu biçimde aşıladı. Bol bol birbirlerine kitap ikram etsinler. Çocuklarına kitap armağan etsinler. Kitap armağan etmeyi bir alışkanlık haline getirsinler. Bu halde yayabiliriz. Öteki bir teklifim yok. Ben kendimi kitap okudukça çok aydınlık hissediyorum. Rahat hissediyorum. Toplumun belirli bir kısmı içinde kendimi çok huzurlu hissediyorum. Dünyayı daha âlâ gördüğüme, yorumladığıma inanıyorum fakat sesimi yükselterek bunları lisana getirmek istemiyorum. Yalnızca izliyorum, gözlüyorum, düşünüyorum. Uygulamaya gerek olacaksa koyuyorum. Kitap bana bunu sağladı.”