Öncelikle 2024/7 sayılı Tasarruf Genelgesinde Eğitim, Seminer ve Danışmanlık ile ilgili düzenlemeleri görmemiz objektif kıymetlendirme yapmak açısından kıymetlidir. Zira Genelge ile getirilen düzenlemeleri âlâ okumak ve düzgün analiz etmek gerekir ki, objektif sonuç orta çıkmış olsun.
Malum kamu işçisinin (memur, kontratlı işçi, daima emekçi, süreksiz emekçi, kamu kurum ve kuruluşlarının iştiraki şirketlerinde çalışan personel dahil) mevzuat konusundaki tertipli eğitimi, gerek hizmet içi eğitim halinde gerek seminer formunda her periyotta kıymetli olmuş ve hatta mevzuatın çokluğu ve karışıklığı tertipli danışmanlığı da birlikte getirmiştir.
İster hizmet içi eğitim ister seminer isterse danışmanlık konusunun alanında uzmanlarından yararlanılması, kurum ve kuruluşların, iştiraklerin ve şirketlerin hayatın olağan akışına uygun bir formda bütçelerine uygun hizmet alınması kıymetlidir.
Genelgede Yapılan Düzenleme Ne İdi?
Hizmet içi eğitim, konferans, seminer, çalıştay, sempozyum, toplantı, tertip ve gibisi her türlü faaliyetlerinin uzaktan erişim metotlarıyla yapılması temeldir. Kelam konusu faaliyetlerin yüz yüze yapılmasının mecburilik arz ettiği durumlarda kamu tesisleri kullanılacak, bu faaliyetler mümkün olduğunca kamu işçisi tarafından yürütülecek, vazife müddeti ve misyonlu sayısı taban düzeyde tutulacaktır. Hizmet kalitesinin artırılması hedefiyle gereksinim duyulan araştırma, geliştirme, eğitim vb. muhtaçlıklarını öncelikle kendi çalışanı yahut ilgili başka kurumların bilgi ve deneyim sahibi işçisinden faydalanarak karşılayacak, zarurî olmadıkça danışmanlık hizmeti satın almayacaklardır.
Genelgenin Bu Düzenlemesi Nasıl Anlaşılmalı ve Uygulanmalıdır?
Hizmet içi eğitim, seminer ve danışmanlık Genelge ile büsbütün yasak edilmemiş, fakat yalnızca aşağıda belirtilen adap ve temellere bağlanmıştır.
– Hizmet içi eğitim ve seminerlerin öncelikle uzaktan erişim prosedürü ile yapılması temel kabul edilmiştir.
– Hizmet içi eğitim ve seminerin yüz yüze yapılması zarurî ise eğitim ve seminer kurum içinde ya da kamuya ilişkin toplumsal tesislerden yararlanılarak yapılacaktır. Özel dala ilişkin oteller/tesisler kullanılmayacak, kamuya/belediyelere ilişkin toplumsal tesisler/kamplar kullanılacaktır.
– Hizmet içi eğitim ve seminer için öncelikle kurumdaki çalışandan yararlanılacak, şayet bu mümkün değilse yani kurumda istenilen eğitim konusunda eğitimi verecek işçi yoksa kurum dışarıdan alanında uzman kişi/kişilerden yararlanılabilecektir.
– Danışmanlık konusunda ise mecburilik varsa dışarıdan hizmet alınabilecektir.
– Gerek eğitim, gerek seminer ve gerekse de danışmanlık bahislerindeki bahse bahis mecburilik, kurumun kendi işçisi nitelik olarak uzman değilse eğitim talep eden birim/birimler kurum yöneticisine bu mevzuda uzman işçi olmadığını belirterek eğitim, seminer ve danışmanlık hizmetinin alınması gerektiği konusunda gerekçeli olura sunarak bu hizmeti alabileceklerdir.
Burada yeri gelmişken, bu husustaki tasarruf önlemlerine KİT şirketleri dışındaki mahalli yönetimlerin şirketleri ile öteki kamu kurum ve kuruluşların şirketleri dahil değildir. Bu hususta Etraf, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı’nın bir belediyeye vermiş olduğu görüşte (E-56146192-522.03-10350442); belediye şirketinin tasarruf önlemleri dışında olduğunu bildirmiştir. Bu görüş yazısından hareketle Genelge düzenlemesi de birlikte incelendiğinde KİT’ler dışındaki kamu kurum ve kuruluşların ve vilayet özel yönetimlerin şirketleri de belediye şirketleri üzere bu Genelge dışında olduğunu söyleyebiliriz.
Eğitim ve danışmanlığın tasarruf genelgeleri ile kısıtlanması aslında hayatın olağan akışına uygun düşmeyeceği üzere düşünülemez de. Derler ya eğitim koşul. Biz de diyoruz ki eğitim ve danışmanlık alınmalı, fakat alanında uzman kişi/kuruluşlardan kamu kurum ve kuruluşlarının/mahalli idarelerinin/şirketlerinin bütçelerine uygun, hesap verilebilirlik, verimlilik unsurları çerçevesinde alınmalıdır.